Selecteer een pagina

Tijdens de voorbereidingen voor mijn eerste marathon in 2016, dacht ik alleen maar aan: Ga ik dit kunnen en loop ik hem uit? Het voorbereiden op een marathon is een bijzonder mentaal én fysiek proces. Het gaat om de grenzen van je eigen kunnen opzoeken, steeds een stapje verder en uiteindelijk de eindstreep halen. En die haalde ik ongeschonden gelukkig. In mijn gedroomde tijd, in 4 uur en 28 minuten. Eigenlijk had ik getraind op een eindtijd van 4.15 uur, maar vanaf 25km kreeg ik het zwaar te verduren en trad stevig verval in. Met een temperatuur van 18 graden half oktober, was dat niet zo gek. Het marathongevoel had ik wel gehad: been there, done that, dacht ik. Ik heb volgens mij ook hardop gezegd: een marathon, dat nooit meer.

Andere hardloopdoelen

De afgelopen 1,5 jaar heb ik geen marathon meer gelopen. In 2017 stelde ik mijzelf als doel om lekker te blijven lopen, en me vooral te focussen op de halve marathon, waarvan ik er 6 wilde lopen. Dit is helaas niet helemaal gelukt, doordat een valpartij en een geblesseerde rug roet in het eten gooiden. Toch liep ik in 2017 vier halve marathons (Utrecht marathon in maart, Leiden marathon in mei, de Berenloop Terschelling in november en de Linschotenloop in december.) En passant verbeterde ik ook nog mijn PR op de 10km bij de IJsselsteinloop in juni naar 53.34. Ook liep ik een epische tocht van ruim 16km over het strand met windkracht 6 tegen in oktober: de 11strandentocht.

Maar die marathon, die blijft toch kriebelen.

De hardloper

De meeste hardlopers die ik ken, hebben wel wat overeenkomsten.

  • Ze praten snel, en veeeeeel (vooral over hardlopen)
  • Ze hebben een drang om zichzelf te verbeteren
  • Ze worden erg onrustig als ze een week niet kunnen lopen
  • Als je ze vraagt: waarom loop je hard, dan is vaak het antwoord: om tot rust te komen (jaja)
  • Ze zijn gefocust op hun eigen doelen, maar ook sociaal
  • Tijdens (en voorafgaand en na) wedstrijden praten ze nog meer over hardlopen, hun trainingen en hun doelen
  • Een marathon is het ultieme hardloopdoel

 

Marathon madness!

Maar waarom die magische marathonafstand, daar kan ik niet precies woorden voor vinden. Het is een mix van gevoel, prestatiedrang, een beetje fanatisme en een stok achter de deur.

Waardoor ik op 26 september 2017 besloot (ja, ik weet de datum nog precies, want toen ging de inschrijving voor Rotterdam van start): Ik ga het weer doen!

De lange winter kwam eraan, waarin ik nog 2 doelen had: de Berenloop en mijn PR op de halve marathon (dat dateerde uit 2013) verbeteren. Om voor mezelf een stok achter de deur te hebben om in de winter door te trainen. Elke winter ben ik te moe, is het te donker, te nat en te koud om te blijven hardlopen. Om daar verandering in te brengen, en om het proces van marathontraining nog een keer door te maken, schreef ik me in voor de Rotterdam marathon.

Marathon madness is in volle gang, want komende maand is het hoogtepunt van mijn trainingsschema. De afgelopen maanden stonden er 4 trainingen per week op het programma, die ik (weer door rugpijn en een week griep) niet volledig heb afgevinkt. Bloggen kwam er ook eventjes niet van helaas.

Op 4 en 17 maart loop ik nog 2 hele lange duurlopen (30 en 32km), afgewisseld met 2 halve marathons, 1 op marathontempo en 1 wedstrijd (de CPC-loop op 11 maart) om een stiekeme gooi te doen naar mijn PR. Het marathonproces is in volle gang, de eerste nachtmerrie (ik kwam te laat bij de start) is al achter de rug.

En de lange duurlopen zijn supersaai. Sinds ik op hartslag train, ‘mag’ ik veel minder snel tijdens lange duurlopen, en dat is best wennen. De intervallopen (waarmee je korte stukken heel snel afwisselt met nog kortere herstelpauzes) zijn dan weer heel pittig. Al met al is deze marathonvoorbereiding compleet anders dan mijn eerste. Dit komt ook door het jaargetijde, ik doe nu een voorjaarsmarathon en mijn vorige was een najaarsmarathon. Trainen met 30 graden is wel wat anders dan rennen door de sneeuw en oppassen voor ijzel en bevroren plassen.

Toch zet ik door, met als einddoel: 42km en 195 meter hardlopen, een ‘fijn pleuris eind’. Op naar de Coolsingel!